نظم جو کرونا کے تناظر میں لکھی گئی
اسیں تے اوہ آں جو کالی راتاں نوں جاگ لاہیے تے وچوں سورج نتار لئیے
اسیں تے اوہ آں جو راہ تے لیکی لکیر تک کے سیہان لئیے کہ ایہناں سپاں دا وڈکا کون اے تے کتھے رہنداے
اسیں تے اوہ آں جو نفرتاں دے تندور اندر وی اپنے دکھاں نوں بال لئیے تے وچوں خوشیاں اچھال لئیے۔
اسیں تے اوہ آں جو کئی دیہاڑاں دی پیاس جر کے وی نہیں سمندر توں بھیک منگدے۔
کرونا توں تے نویں نویں ایں
کرونا ساڈی توں جانو نہیں ایں
اسیں تے اوہ وی عذاب ویکھے جو ساڈی سوچاں تے جمدی لغراں نوں کھا گئے سن۔
اسیں تے اوہ وی عذاب ویکھے جو ساڈی جبھاں تےحرف مر گئے تے سُول پُھٹے۔
اسیں تے اوہ وی عذاب ویکھے۔
ایہہ تیری بھل اے کہ تیتھوں ڈر کے اسیں ایہہ جیون وسار لاں گے تے اپنے ہاسے ای مار لاں گے،
ایہہ تیری بھُل اے۔
ایہہ چار ڈنگ نیں جو اوکھے ساڈے وسیب اتے، ایہہ چار ڈنگ وی نے راٹھاں وانگر گزار لینے،
توں فیر ویکھی کہ ساڈی وستی دے لوگ کیویں، ہنیھری راتاں نوں اپنی اکھاں دی جاگ لا کے
کیویں پئے سورج نتاردے نیں،
ہنیھرے لبھ لبھ کے ماردے نیں۔
کرونا ساڈی توں جانو نہیں ایں
ایوب کموکا، مارچ ۲۰۲۰
متعلقہ
عجیب مافوق سلسلہ تھا۔۔۔از ، ڈاکٹر رفیق سندیلوی
غزل ، از ، طاہر احمد بھٹی
Are Wills really Free?